توی اینه ی اتاق به موهای تراشیده شده ام خیره شدم.ابروهایی که نبودند و حتی با مداد هم سعی در اصرار بر داشتنشان نداشتم.حبس توی اتاق کوچک و نیمه تاریکم.پرده های کشیده شده بعد از ماه ها و انعکاس نور مهتاب توی اتاقم.تنهای تنها به هیچ چیز فکر نمیکنم.درد استخوان هایم امان فکر کردن نمیدهد اما بوی عطرت توی اتاق پیچیده.میدانم پشت دری اما نمیخواهم در این وضعیت تیره و تار ببینی ام.دلم میخواهد تصویرت از من همان بهار قوی و نشکسته ی سال ها قبل باشد.گرمای تنت را حس میکنم.از برم صدای تپش های نامنظم ترس الوده ی قلب ات را.نترس من خوبم.خوبم!ارام به سمت در میایم اما نه به قصد باز کردن.فقط به قصد فرو رفتن در اغوش مردانه ات برای اخرین بار اما با وجود یک در چوبی قهوه ای.ارام به در تکیه میدهم و حس میکنم که توی اغوشت لم دادم تا نفس های اخرم را به اتمام برسانم.صدای هق هق مردانه ات عجیب عذابم میدهد.هق هق های از ته دل و بغضی که نیمه خفه شان میکند.اه میکشی و میلرزی اما من ارام و ارام و ارام تر می شوم.دردهایم تمامی می یابد و چشمانم با قطره اشکی ارام روی هم می افتد.خاطرات قشنگ با هم بودنمان توی ذهنم تکراروار به نمایش در می اید و من تنها میتوانم با بوسه ای روی در خاطرات عاشقانه ی نیمه تمامان را تمام کنم.

روز نوشت:)

سه شنبه 97/3/29

‏⁧ بهشت ⁩جای خود را دارد

‏و من آنقدر خسته‌ام

‏که دیگر یارای لذت بردن ندارم

‏حتی در آنجا ...

👤 #ژان_پل_سارتر⁩

📕 ‏#شیطان_و_خدا

دعوت شده ام تا از چشمانت و جام جهانی که به راه انداخته بنویسم.

اما میدانی رفیق ناخوشی های زندگی ام؟راستش را بخواهی هیچ دلم نمیخواهد از چشمانت بنویسم.اصلا میدانی چیست!چشمان تو بیخود میکند جام جهانی داشته باشد.چشمان تو فقط و فقط برای من است و بس.بدون توصیف و هیچ گونه احساساتی.تنها چشمانی توی جهان که توانایی خواندن احساساتشان را دارم.همین برای من بس است از کل دارایی هایم.

چشمان تو رازیست میان من و تو و نشود فاش کسی آنچه میان چشمان من و توست.

پس من حرفی برای گفتن از چشمانت ندارم.

مرسی از ارکیده عزیزم که منو دعوت کرد:)

پ.ن:پدر جان اگه این پست رو میخونی باور کن یه چالشه:دی 

من بی گناهم و اغفال شدم:))))

پ.ن٢:ببخشید دیگه این اولین باری بود که نوشته عاشقانه راجب خودم نوشتم:دی

مرا به بزرگواری خودتون ببخشید.

پ.ن٣:همه نوشتن و من نمیدونستم کی رو دعوت کنم.پس از اندکی تحقیق متوجه شدم  اقای هاتف و آیدای عزیزم ننوشتند.پس ازشون دعوت میکنم که بنویسن:)

عجب بازی بود.

خیلی چسبید.

اول بازی نشستم گفتم یک هیچ میبریم همه بهم خندیدن.تهش داشتن رو دستاشون میبردنم:دی

خلاصه که شاید ته جام جهانی عین هشت پاعه شدم یه پیشگو.😂😂

نگم براتون از حرص خوردنم از دست فردوسی پور.این لعنتی دوست داشتنی خیلی سقش سیاهه خودشم اعتراف کرده ها بازم کل فوتبال داشت از تیممون تعریف میکرد.نکن اقا نکن:دی

خلاصه که نامبرده رو دارن میبرن دکتر حلق جر خورده اش رو ترمیم کنن بس که جیغ زد:دی

سابقه نداشت این حجم از ورجه ورجه های من:))))))))))

بعد کلی ناز کردن یه سری تیم ها که بازی دوستانه نکردن و قیافه گرفتن نایک برامون و همه اینا برد دلچسبی بود.

عیدمون قشنگ ساخته شد.

تبریک به همه امون:))))))

ان شا الله بازی های خفن دیگه امون:)

پ.ن:ایا نباید منو ببرن بیرون شادی کنم!؟این درسته!؟من عقده به دلم بمونه!؟؟؟؟:(

دارین میرین منم با خودتون ببرین خب:((((

اخ اگه میشد موتور داشتم میرفتم تک چرخ میزدم وسط خیابون:دی

مامان بعد سال ها شب کار بود.امیر طبق معمول پای پلی استیشن و بابا هم خوابیده بود.ساعت استیل قدیمی اتاقم نشون از دیر شدن بیش از حد میداد.

داشتم تختم رو مرتب میکردم برای خواب که اومد.با ناز همراه بغض صدام زد.برگشتم سمتش:

-نخوابیدی هنوز لیدا

اروم با دستاش چشماشو مالید و بغض الود گفت:

-میشه پیشت بخوابم!؟

اخم کردم و به کارم ادامه دادم:

-نه اصلا.تخت من یک نفره اس اصلا جا نمیشیم.

دستم رو کشید و وادارم کرد بهش نگاه کنم.چشمای خوشگلش رو مظلوم کرد و گفت:

-اخه میدونی...دلم برای مامان تنگ شده.وقتی میبینمت یاد مامان میوفتم.لطفا بذار بیام تو بغلت بخوابم.

هیچی دیگه.نگم براتون که خر شدم گفتم بپر بالا.همچین تا خود صبح تو بغلم خوابید که فک کنم همچین خوابی رو تجربه نکرده بود تا الان:دی

درسته که دیشب وقتی پیشم خواب بود بی دغدغه ترین خواب عمرم رو تجربه کردم اما این درسته یه الف بچه منو با این کاراش خر کنه!؟😂:دی

پ.ن:خب خدایا یکم از این سیاستش رو به من میدادی قول میدادم فقط در جهت منافع اسلامی ازش استفاده کنم:دی

پ.ن٢:همچنان در حال فکرم که جام جهانی چشمانت چی بنویسم:دی

دیر و زود داره ولی سوخت و سوز نداره:دی

پ.ن٣:تولد عید شما مبارک:دی

                                                                         خواب

                                                                      بهزاد لیتو

+بازم خون دماغا شروع شد:/

خدایا یه بارکی منو بکش هم خودت از دستم راحت میشی هم من خلاص میشم دیگه:(

فقط زمان حال حقیقت و واقعیت دارد. زمان حال، آن چیزی است که به طور واقعی محقق شده است و زندگی ما در آن جای دارد. بنابراین، بهتر است که پیوسته با شادمانی، قدر آن را بدانیم و در نتیجه، از هر دمی که قابل تحمل و فارغ از زشتی یا رنج است، آگاهانه لذت ببریم، یعنی دم را با یاد آرزوهای از دست رفته در گذشته با نگرانی ها درباره آینده با ترشرویی تیره و تار نکنیم، زیرا از خود راندنِ لحظه‌های نیک حال برای ناراحتی‌های گذشته یا نگرانی‌های مربوط به آینده ابلهانه است.

(#آرتور_شوپنهاور / در_باب حکمت زندگی)

من وقت را هدر دادم و اکنون اوست که مرا هدر می‌دهد.

شکسپیر