دوست دارم امروز راجب یه گونه از انسان ها بنویسم.یه گونه ای که انسانای نرمال درکشون نمیکنن.نه اینکه انرمال باشن ها از نظر خودم که جزوشونم این قضیه خیلی انرمال نیست ولی خوب بقیه ادمایی که اینطوری نیستن نمیفهمنشون.
حالا این دسته از ادما چطوری هستند؟اسمشون رو گذاشتم انسان هایی با احساسات تشدید شده.ینی عصب های بدنیشون مقدار بیشتری احساسات رو دریافت میکنن و بروز میدن.درک این ادما از نظر بقیه خیلی سخته.بقیه مدام با رفتارشون این دسته رو ازار میدن.البته باید ذکر کنم امثال من با احساسات تشدید شده زیادی حساسن.
داستان چیه؟ ماها احساسات قوی تری تو خودمون حس میکنیم.هر احساسی میخواد باشه.برای همینه که یه مدت از دوستی هامون که میگذره طرف مقابل میخواد پسر باشه یا دختر فکرای غیر معمول دیگه ای میکنه...نکنه یارو از من خوشش میاد و و و...
نه ما خوشمون از کسی نمیاد ماها فقط احساساتمون زیاد تره...وقتی از دست کسی عصبانی میشیم عصبانیتمون ده برابر بیشتر از شماهاست.شادیمون همینطور...گریه هامون هم...غم هامون...عاشق شدنمون...رفاقتامون...مرام گذاشتمون...همچنین ماها قشر اسیب پذیرتری هستیم برای همین برای جلوگیری از اسیب از اطرافیانمون سرد تر از ادمای معمول برخورد میکنیم و درونگراتر...ادمای کمی رو به زندگی خصوصیمون راه میدیم و تا جایی که بشه سعی میکنیم به کسی احساسی پیدا نکنیم...وارد روابط عاطفی نشیم و زندگیمون رو تک نفره پیش ببریم.چون امکان سواستفاده از امثال ما زیادتره...پس گیرنده های حساس تری داریم که جلوگیری کنیم از این قضیه.نمیخوام خودمون رو خوب نشون بدم میخوام بگم چطوریه...ماها اگر عصبانی بشیم قدر تخریب طرف مقابل رو داریم یه جورایی از این تخریب هم لذت میبریم.این یه واقعیته.
شماها حق ندارین تو دوستی ها و رفاقت ها برداشت های غیر معمول بکنید.اونم وقتی ما خودمون براتون توضیح میدیم اخلاقمون چطوریه...من خسته شدم از اینکه ادما رو با فیلتر وارد زندگی خصوصیم بکنم و به دید دوست صمیمی بهشون نگاه کنم و بعد از یه مدت دوستم فکر کنه من بهش احساس دارم.این قضیه دختر و پسر نداره...من از سمت دخترای زیادی پیشنهاد گرفتم که فکر میکردن من بهشون احساس دارم...چرا؟چون سعی میکنم خوب رفتار کنم؟چون دوست دارم اجتماعی باشم؟قضیه چیه؟چرا وقتی توضیح میدم درک نمیکنن؟فکر میکنن اداست؟برای خوب جلوه دادن خودمه؟این تناقض نیست ماها درونگراییم ولی وقی کسی وارد زندگیمون میشه به عنوان رفیق باهاش خیلی اجتماعی رفتار میکنیم.
اومدم یک بار برای همیشه از این قشر بنویسم که اگر جزوشون نیستید لزومی نداره کاری بکنید فقط از حرفاشون برداشت بد نکنید.اونا انقدر صاف و صادق هستن که اگر حسی باشه خودشون بهتون میگن و هیچ ترسی ندارن.من دوستای صمیمی زیادی دارم که عین خودمن.همه بلا استثنا این مشکل رو دارن.
این توضیحات به این معنا نیست که ماها هالو یا ساده لوح هستیم.اتفاقا ما خیلی دقیق و حساسیم واسه همینم رفتار سرد تری تو حالت معمول با اطرافیانمون داریم.نه بحث غروره نه بحث برتر دیدن خودمون...فقط از تکرار اشتباه خوشمون نمیاد.همین...
