چند وقتیه دارم توی سکوت جنبش های فمینیسم رو نگاه میکنم...چه توی ایران و چه خارج ایران.ماجرا از رومینا شروع شد...همه شروع کردن به وای و واویلا کردن رسانه داخلی و خارجی شروع به نوشتن کرد.کار رسید به فاطمه و افراد بعدی،همه مجددا شروع کردن به رسانه ای کردن و کاریکاتور کشیدن و غم و غصه و تسلیت و و و...
این مابین دوتا اتفاق افتاد که تمام رسانه ها مخصوصا فمنیست ها سکوت کردن.اولیش یه پسر بچه یکی دو ساله مشهدی بود که مادرش توی اینستاگرام کتکش میزد و فیلم هاشو اپلود میکرد تا از مردم اخاذی کنه و دنبال کننده جمع کنه. به لطف بعضی افراد مثل یکی از خواننده های اونور ابی(به اصطلاح ما)این قضیه وایرال میشه و سریعا مادر دستگیر میشه و بچه ازش گرفته میشه.هرچی سرچ کردم هیچ مطلبی و هیچ کاریکاتوری در باره این مطلب پیدا نکردم که نکردم...افراد فمینیست و رسانه های خاص اینوری و اونوری سکوت کردن و ماجرا بدون فهمیده شدن در نطفه خفه شد.
قضیه دوم پسر بچه کردی بود که به طرز فجیعی توسط نامادریش به قتل رسیده بود.به شدت زجرکش وارانه و ناجور...اینبار اصحاب رسانه فمینیست بیانیه ای نوشتن در خصوص اینکه انقدر برای ما عکس زنانی که جرم میکنند و کودک ازاری میکنند رو نفرسید.قانون به حساب این جور زنان میرسد و مشکل ما حق ولایت پدر بر فرزنده و و و...
راستشو بخواید خدا میدونه چقدر عصبی ام...این جماعت متعصب کورکورانه نویس و متظاهر در اصل کسانی هستند که اهداف واقعیشون ینی برابری جامعه زنان و مردان رو یادشون رفته و دنبال قدرت طلبی منحصر زنان هستند.این نگاه زن سالاری هیچ فرقی با نظام مرد سالاری نداره و نخواهد داشت.اصل این جنبش برای برابری مطلق بوده و بس و بهتره مطالب با هم قاطی نشوند و متعصبانه و مقرضانه حرکتی زده نشود.
هر نگاه سالمی از این کودک ازاری ها به ستوه میاد...میخواد مرد باشه یا زن میخواد دختربچه باشه یا پسر بچه وظیفه شما این هست که رسانه ای کنید تا از به وجود امدن دوباره اش جلوگیری کنید.نه اینکه از منسد قدرت به قصیه نگاه کنید.
هرچیزی خوبه تا وقتی که تعصب توش قاطی نشده باشه...تعصب از جهل میاد و دقیقا از همون چیزی که شما علیه اش جنبش به راه انداختید...
اگر قراره فمینیسم چیزی باشه که شماها تعریف میکنید من از امروز خودم رو فمینیست نمیدونم....
