یه اهنگ هایی هم هستن گریه ادمو در میارن.

اولش تعدادشون کمه...اما کم کم تعدادشون بیشتر میشه.

هرچی بیشتر میشه شما بیشتر یاد میگیرین درونی تر گریه کنین تا مثلا یهویی وسط یه رستوران توی یه قرار خانوادگی وسط اون همه قهقه و رقص و شادی یهویی نزنین زیر گریه.یهویی همه رو بهت زده نکنین.

یه سری دلیلشو میدونن که خب خوش به حالشون...

یه سری مثل من دلیل احمقانه این رفتارشون رو نمیدونن و فقط یهویی اشکشون سرازیر میشه...

هرچی میگذره هم بیشتر اصرار به گوش دادنشون دارین...انگار لجبازی میکنین...انگار میخواین مقابله کنین...میخواین کنترلتون رو دستتون بگیرین ولی نمیتونین.

پ.ن:اگه یه روزی قادر به حذف یکی از عادت های اخلاقیم رو داشته باشم مازوخیسم بودنم رو انتخاب میکنم...