چیزی که برام خیلی جالبه اینه که دنیا همیشه در حال درس دادن به ماهاست و خب این خیلی جالبه.
یکی از چیزایی که مدام توی زندگی من بهم یاد میده اینه که همیشه تحصیلات برای ادم شعور نمیاره اما شعور میتونه ما رو به تحصیلات و چیزای خیلی خوب برسونه.
همیشه به خودم تاکید کردم که یه ادم تک بعدی به درد نخور که کل داراییش چند سالی هست که توی دانشگاه ها با اون سطح اموزشی داغون تحصیل کرده نباشم.مدام به خودم گفتم که سعی کن مطالعه داشتی باشی حتی شبی پنج دقیقه.بارها تاکید کردم ادما از روی ظاهر قابل قضاوت نیستن.همیشه سعی کردم بهترین خودم باشم بی اینکه خودم رو با کسی مقایسه کنم.همیشه سعی کردم رکوردای خودم رو توی زندگی بشکنم.و حس میکنم اگر هر کدوم از ماها پایه ای ترین نکات رو توی زندگی رعایت کنیم شاید دنیا جای بهتری برای زندگی باشه.شاید نباید منتظر کسی یا چیزی باشیم که متحولمون کنه و دنیا رو جای بهتری برای زندگی بکنه.شاید ما باید خودمون شروع کنیم به بهتر بودن تا جا برای ادم های خوب توی دنیا بازتر بشه.شاید باید دیدهامون رو وسیع تر بکنیم.
کاش یاد بگیریم تحصیلات ماها مهم نیست.مهم هنر انسان بودن و درست رفتار کردنه.بی شعار دادن و فقط عمل کردن.
باید از پایه روی خودمون کار کنیم.فقط خودمون.
باید روزی ده بار جلوی اینه بگیم زندگی خصوصی ادما به ما مربوط نیست.
اینکه من دوست دارم رنگ مانتوهام قرمز و زرد و ابی باشه به هیچکس مربوط نیست.اینکه من علاقه ای به عمل های زیبایی مختلف و ارایش های مختلف ندارم بازم به کسی ربطی نداره.نه اون شال و روسری روی سرم من رو تبدیل به یه ادم مومن میکنه و نه مانتوی رنگی که تنم میکنم من رو جلف.
شاید باید یاد بگیریم به سلیقه های هم احترام بذاریم.
اینکه من رپ دوست دارم و یکی سنتی اختلاف سلیقه اس و باید احترام گذاشت.
اینکه من دوست دارم متال رو با صدای بلند گوش بدم و باهاش بخونم و جیغ بکشم تا مادامی که برای کسی مزاحمت ایجاد نکنم بازم به کسی ربطی نداره.
نه قهقه های بلند من نشونه ی نخ دادنه و نه اخم من نشونه ی مغرور بودن.
کاش یاد بگیریم اینا رو از هم متمایز کنیم.
اینکه من دوست ندارم موهام رو رنگ بزنم یا ارایش بکنم دلیل بر این نیست که من به خودم نمیرسم.
اینکه من عطر میزنم باز هم دلیل بر این نیست که مورد دارم.
دنیا پر از سلیقه های مختلف و عقاید مختلفه و احترام به حقوق همدیگه واجب.
باید سعی کنیم این ها رو یاد بگیریم.
باید یاد بگیریم وقتی یه مسئولیتی داریم اون رو به نحو احسنت انجام بدیم.بدون منت و با علاقه.با حوصله .باید بفهمیم این مسئولیت هرچند بزرگ و هرچند کوچک دلیل بر برتری یا حقارت ماها در جامعه نیست.ما همه انسانیم و منزلتمون رو رفتارمون میسازه.زن و مرد بودن مهم نیست.جنسیت مهم نیست.همه ما انسانیم.یاد بگیریم نگاهامون فارغ از جنسیت باشه.وقتی خانمی رو میبینیم که پشت فرمون به هر دلیلی اشتباهی مرتکب میشه پوزخند نزنیم و با تاسف نگیم که زنه دیگه...وقتی اقایی رو میبینیم که نمیتونه رنگ های نزدیک به هم رو از هم متمایز کنه او رو به تمسخر نگیریم.این کارا باور کنین کار سختی نیست.اسونه.فقط تلاش میخواد.همه ی ما توی هر جایگاهی که هستیم باید روز به روز توی این هدف حرکت کنیم.برای بهتر بودن.نه با پایین کشیدن بقیه.بلکه با بالاکشیدن خودمون به واسطه سعی و تلاش.
اونوقت دنیا جای قشنگ تری میشه برای زندگی:)
خیلی خوشحالم میکنین اگر در این باره نظری دارین برام بنویسین:)
