یکی از بهترین مینی سریال هایی که تو این هفته دیدم که حرف برای گفتن داشت همین فیلم ناراست کیش هستش.یه مینی سریال چهار قسمتی که انقدر منسجم هستش که اگر شروعش کنید به خودتون میاید میبینید اخرین قسمت رو هم تموم کردید و توی فکر دیالوگ های نابش هستید که کمم نیستن. زبون فیلم بیشتر ییدیش و گاهی انگلیسی و المانی هستش.
داستان راجع به یهودی های سنتی ویلیامزبرگ در نیویورک هستش که به شدت افراطی هستند و اثار این افراط رو روی بعضی افراد میبینیم که خسته از این افراط بیخود به دنبال زندگی بهتر و مفهوم زندگی میگردند. زنانی که اگاهند ولی اجازه بروز اگاهیشون رو ندارند چون حق خوندن حتی کتاب دینی خودشون رو ندارند و مردانی که خسته از این افراط دوست دارند به زن هاشون ازادی هایی که حقشون هست رو بدن اما از جانب دیگر مردان به تمسخر گرفته می شوند.افرادی که برای پیش بردن اهدافشون حاضر به دو رویی و زندگی مخفیانه و تظاهر به دیندار بودن دارند و به اصطلاح نون به نرخ روز خور هستند و کارهاشون رو پشت اعمال دینی و خط های کتاب دینی خودشون مخفی میکنند.ببه اصطلاحی رطب میخورند ولی منع رطب میکنند.
به قدری داستان فیلم منسجم و از نظر من بدون اضافه گویی هست که اصلا حوصله ادم رو سر نمیبره نه زیادی کند پیش میره و نه خیلی تند و نامفهوم. دیالوگ ها به شدت مهم و کلیدی هستند و به طور کلی اگر به این سبک فیلم های درام و حاوی جنبش های زنان و مردان برای اگاهی علاقه دارید به نظرم پیشنهاد خوبی هست.
