زبان های بی جا

یکی از معضلات اصلی زندگی من اینه که نمیتونم از دانشم راجب زبان خای مختلف هرچند کم استفاده کنم.
چند وقت پیش رفته بودم فروشگاه خرید.توی صف بودم که برم حساب کنم وسایلم رو که دوتا اقای روس پشت سرم از وسایلی که داشتم میچیدم روی میز سس خردلم رو برداشتن.بعدم شروع کردن با هم حرف زدن که خب در اون حد نمیفهمم ولی انگار دوستش بهش گفت این مال خانم هستش و تو اشتباه برداشتیش.اینم سس رو دوباره گذاشت کنار وسایلام و به روسی معذرت خواهی کرد.حالا من به جای گفتن اشکالی نداره به روسی یهویی به فارسی گفتم نههه مشکلی نیست:/
اقضیه تولد دوست لیدا هم که تعریف کردم مادر دوستش روس بود من رفتم بیارمش از خونشون.وقتی در زدم خانم در رو باز کرد و من به جای اینکه به روسی سلام کنم به فارسی گفتم سلااااااام:/
یا حتی امروز😐
ما اومدیم مشهد و توی یه اپارتمان مستقر شدیم.امروز اومدم بیام پارکینگ با مامان که بریم بیرون خرید یهویی یه اقای عرب زبان شروع کرد به گفتن اینکه ماشین واسه شماست!؟چراغ داخلش روشنه.منم با کلی زور زدن سیارتکم اش رو فهمیدم و دویدم درو باز کردم برق رو خاموش کردم بعد به اقاهه گفتمthanks:/
ینی هیچ صحبتی ندارم چون میدونستم باید به عربی چی بگم:/
واقعا نمیفهمم مشکل اساسی اینکه دقیقا نمیدونم هر زبونی رو کجا باید استفاده کنم چیه:/

۷ نظر ۲ موافق ۰ مخالف

مرداب

من همونم که یه روز، می خواستم دریا بشم

می خواستم بزرگترین، دریای دنیا بشم


آرزو داشتم برم، تا به دریا برسم

شبو آتیش بزنم، تا به فردا برسم


اولش چشمه بودم، زیر آسمون پیر

اما از بخت سیاه، راهم افتاد به کویر


چشم من

چشم من به اونجا بود، پشت اون کوه بلند

اما دست سرنوشت، سر رام یه چاله کند


توی چاله افتادم، خاک منو زندونی کرد

آسمونم نبارید، اونم سر گرونی کرد


حالا یه مرداب شدم، یه اسیر نیمه جون

یه طرف میرم به خاک، یه طرف به آسمون


خورشید از اون بالاها، زمینم از این پایین

هی بخارم می کنن، زندگیم شده همین


با چشام مردنمو، دارم اینجا میبینم

سر نوشتم همینه، من اسیر زمینم


هیچی باقی نیست ازم، قطره های آخره

خاک تشنه همینم، داره همراش میبره


خشک میشم تموم میشم، فردا که خورشید میاد

شن جامو پر میکنه، که میاره دست باد



مرداب

گوگوش

۲ نظر ۰ موافق ۰ مخالف

یک عدد بدقول:)

سلام علیکم بر شما:دی

اقا میدونم قرار بود جمعه دو هفته پیش بیام با ذوق اسبی 

خداشاهده نوشتمش هااا ولی هرکاری کردم عکسای نمایشگاه بالا نیومد برام.اگه بتونم عکسا رو درست منم میذارم پستش رو که عکسا رو ببینین مثل من ذوق کنین

و اینکه فک کنم مشکلاتم حل شده و میتونم دوباره فعال باشم.هم بنویسم هم نوشته های قشنگتون رو بخونم.

مرسی از کسایی که پیام دادین و حالم رو پرسیدین.من حالم خوبه و ادامه میدم:))))

از کنکورمم نگم براتون شما که غریبه نیستین.راستش رو بخواین تمام درصدهام بالاتر از پارسال شده بود اما رتبه ام بیشتر از پارسال شده بود.چرا!؟چون سوالای کنکور لو رفته بود:))))

به همین اسونی و به همین خوشمزگی.

به قول خودم:

ما گذشتیم و گذشت انچه کنکور با ما کرد.

کنکور بمان با دگران وای به حال دگران:)))

خب وقتی من امسال خوندم و این شده لابد دیگه قسمت بوده.

شاید من به اندازه یه پزشک برای پزشکی و دندون و و و درس نخوندم اما به اندازه یه رتبه معقول خونده بودم که بتونم زبون دیگران رو کوتاه کنم و با دل خوش برم معماری.اما نشد و خب جدا این دیگه همون بخش کوچولوی شانس دخیل توی کنکوره.در هر حال که اقا من نمیبخشم این حقی رو که ضایع شد اما خب دیگه برامم مهم نیست.

دلم بابت وقتی که سوخت میسوزه که خب کارش نمیشه کرد.

الا ای حال اقا شد انچه دلم میخواست:)))

امیدوارم همه امون تو زندگی خوشبخت باشیم:)))

۶ نظر ۱ موافق ۰ مخالف
نوشته های یه دختر گاهی شاد و گاهی غمگین
نویسندگان
طراح قالب : عرفـــ ـــان قدرت گرفته از بلاگ بیان